Niotkuda-Osveta kao reakcija na sistem u kojem živimo
Jedan je od najboljih i najpoznatijih nemačkih reditelja, turskog porekla.I pored toga što godinama živi i radi u Nemačkoj, i činjenice da su njegovi filmovi ili nominovani ili najčešće uđu u najjuži izbor za oskara u kategoriji najboljeg stranog filma kao kandidati Nemačke, za njega se može i mora reći da je isto tako, podjednako i turski reditelj.Zašto?Pa vrlo jednostovno, njegovi filmovi uglavnom se bave ili dotiču teme stanovnika Nemačke, turskog porekla, kao i mnogih drugih stvari(a vrlo često problema) vezanih za ovu populaciju.Bavljenje ovom tematikom, jedan je od zaštitnih znakova ovog velikog reditelja, koji ga je, ga između ostalog, negde i definisao kao umetnika.
Kao vrlo mlad, u trideset i prvoj godini, osvaja Zlatnog medveda za dramu Glavom kroz zid, za koju se može reći da je i dalje jedan od najprovakativnijih, najboljih i najhrabrijih filmova, poslednjih godina, kada govorimo o evropskoj kinematografiji.Takođe, usudio se i snimiti film na temu turskog genocida nad Jermenima, koji iako sasvim korektan, nije prošao zapaženo, kao njegova ostala ostvaranja.Njegovo ime je Fatih Akim, a njegov najnoviji film Niotkuda ili Iz ništavila (u zavisnosti od prevoda) iz 2027.godine, dobitnik je Zlatnog globusa, za najbolji strani film.
Centralni lik je mlada Katja, koja u jednom bombaškom napadu, gubi supruga i dete.Pritom, treba napomenuti, da je njen suprug Turčin, bivši diler i zatvorenik.Njihov skladan i prilično sretan život, poremetiće iznenada ova tragedija.Prvobitno, policija će posumnjati da je Katjin suprug samo još jedna žrtva mafije, a na kraju će se ispostaviti da su osumnjičeni za ovaj napad, momak i devojka, članovi desničarske i neonacističke organizacije.
Podelivši film u tri dela(porodica, pravda i more)Fatih Akim, i ovoga puta ostaje dosledan sebi u smislu teme, odnosno društvene angažovanosti.Inspirisan sličnim događajem, koji se već desio u Nemačkoj, film je donekle vrlo ličan.Naime, Akim je jednom prilikom rekao, kako ga se ova tema lično tiče, i kako je u bombaškom napadu(koji se stvarno desio, a žrtve su uglavnom Muslimani i Turci), mogao biti upravo on.
Kroz priču o Katji i onome što joj se desilo, Niotkuda govori o današnjoj Nemačkoj, ali i njenom pravosudnom sistemu, predstavljajući kritiku istog.Između ostalog, ovo je priča o gubitku, boli i načinu na koji se nosimo sa tim.Taj bol, u ovom slučaju , biće izvor želje za osvetom i uzimanjem pravde u svoje ruke.Da li je taj čin opravdan i moralan, jedno je od pitanja kojima se bavi Akim, i koji nam ostavlja prostora, da na isto odgovorimo sami.Na neki način, Niotkuda je priča o osveti kao reakciji na društvo u kome živimo, gde se potvrđuje ono pravilo, da kada sistem ne funkcioniše, često nasilje rađa nasilje.
Kao veliki plus ovog ostvarenja i ono što se mora naglasiti, jeste sjajna rola Dajane Kruger u ulozi Katje, koja u Kanu dobija nagradu za najbolju žensku ulogu.Dajana uspeva da odglumi povređenu i slomljenu ženu, koja baš iz te boli, dobija snagu i motiv da otkrije istinu, uzme pravdu u svoje ruke i postane još jača.Uspeva da sjajno dočara lik koji je u borbi sa sistemom, ali i samim sobom.Lik koji je na ivici života, ni živ ni mrtav.Osobu koja iako skrhana bolom, ima odlučnosti u sebi da nastavi dalje, ali i gomilu dilema sa kojima se susreće.
Kao jedna od uslovno rečeno mana(što je bar meni zasmetalo) ovog filma, jeste utisak koji sam stekao, da ni sam reditelj nije bio siguran u kom pravcu da ide film, da li da to bude drama sa akcentom na sudski proces ili samo drama o jednoj ličnoj tragediji.Na kraju, dobili smo obe varijante u jednom filmu, koji uopšte nije loš, ali koji je kao celina, svakako mogao funkcionisati bolje.
Iako mi lično nije na nivou Glavom kroz zid i nema tu jačinu i brutalnost, za Niotkuda, ipak možemo reći da je to jedna mračna, emotivna, hrabra i vrlo teška drama, koja se bavi temom o kojoj svakako trebamo pričati.Režija, fotografija i gluma, kao sastavni segmenti svakog filma, u ovom slučaju, svakako su za pohvalu.Pun emotivnih i teških scena, Niotkuda sadrži vrlo interesantan kraj, karakterističan za Akima, koji daje prostora za raspravu i koji se sigurno neće svideti svima.Na kraju, možemo reći da Akim i pored toga što je snimio nekoliko sjajnih filmova, ima inspiracije i dalje, da snimi film vredan pažnje.
Jedan je od najboljih i najpoznatijih nemačkih reditelja, turskog porekla.I pored toga što godinama živi i radi u Nemačkoj, i činjenice da su njegovi filmovi ili nominovani ili najčešće uđu u najjuži izbor za oskara u kategoriji najboljeg stranog filma kao kandidati Nemačke, za njega se može i mora reći da je isto tako, podjednako i turski reditelj.Zašto?Pa vrlo jednostovno, njegovi filmovi uglavnom se bave ili dotiču teme stanovnika Nemačke, turskog porekla, kao i mnogih drugih stvari(a vrlo često problema) vezanih za ovu populaciju.Bavljenje ovom tematikom, jedan je od zaštitnih znakova ovog velikog reditelja, koji ga je, ga između ostalog, negde i definisao kao umetnika.
Kao vrlo mlad, u trideset i prvoj godini, osvaja Zlatnog medveda za dramu Glavom kroz zid, za koju se može reći da je i dalje jedan od najprovakativnijih, najboljih i najhrabrijih filmova, poslednjih godina, kada govorimo o evropskoj kinematografiji.Takođe, usudio se i snimiti film na temu turskog genocida nad Jermenima, koji iako sasvim korektan, nije prošao zapaženo, kao njegova ostala ostvaranja.Njegovo ime je Fatih Akim, a njegov najnoviji film Niotkuda ili Iz ništavila (u zavisnosti od prevoda) iz 2027.godine, dobitnik je Zlatnog globusa, za najbolji strani film.
Centralni lik je mlada Katja, koja u jednom bombaškom napadu, gubi supruga i dete.Pritom, treba napomenuti, da je njen suprug Turčin, bivši diler i zatvorenik.Njihov skladan i prilično sretan život, poremetiće iznenada ova tragedija.Prvobitno, policija će posumnjati da je Katjin suprug samo još jedna žrtva mafije, a na kraju će se ispostaviti da su osumnjičeni za ovaj napad, momak i devojka, članovi desničarske i neonacističke organizacije.
Podelivši film u tri dela(porodica, pravda i more)Fatih Akim, i ovoga puta ostaje dosledan sebi u smislu teme, odnosno društvene angažovanosti.Inspirisan sličnim događajem, koji se već desio u Nemačkoj, film je donekle vrlo ličan.Naime, Akim je jednom prilikom rekao, kako ga se ova tema lično tiče, i kako je u bombaškom napadu(koji se stvarno desio, a žrtve su uglavnom Muslimani i Turci), mogao biti upravo on.
Kroz priču o Katji i onome što joj se desilo, Niotkuda govori o današnjoj Nemačkoj, ali i njenom pravosudnom sistemu, predstavljajući kritiku istog.Između ostalog, ovo je priča o gubitku, boli i načinu na koji se nosimo sa tim.Taj bol, u ovom slučaju , biće izvor želje za osvetom i uzimanjem pravde u svoje ruke.Da li je taj čin opravdan i moralan, jedno je od pitanja kojima se bavi Akim, i koji nam ostavlja prostora, da na isto odgovorimo sami.Na neki način, Niotkuda je priča o osveti kao reakciji na društvo u kome živimo, gde se potvrđuje ono pravilo, da kada sistem ne funkcioniše, često nasilje rađa nasilje.
Kao veliki plus ovog ostvarenja i ono što se mora naglasiti, jeste sjajna rola Dajane Kruger u ulozi Katje, koja u Kanu dobija nagradu za najbolju žensku ulogu.Dajana uspeva da odglumi povređenu i slomljenu ženu, koja baš iz te boli, dobija snagu i motiv da otkrije istinu, uzme pravdu u svoje ruke i postane još jača.Uspeva da sjajno dočara lik koji je u borbi sa sistemom, ali i samim sobom.Lik koji je na ivici života, ni živ ni mrtav.Osobu koja iako skrhana bolom, ima odlučnosti u sebi da nastavi dalje, ali i gomilu dilema sa kojima se susreće.
Kao jedna od uslovno rečeno mana(što je bar meni zasmetalo) ovog filma, jeste utisak koji sam stekao, da ni sam reditelj nije bio siguran u kom pravcu da ide film, da li da to bude drama sa akcentom na sudski proces ili samo drama o jednoj ličnoj tragediji.Na kraju, dobili smo obe varijante u jednom filmu, koji uopšte nije loš, ali koji je kao celina, svakako mogao funkcionisati bolje.
Iako mi lično nije na nivou Glavom kroz zid i nema tu jačinu i brutalnost, za Niotkuda, ipak možemo reći da je to jedna mračna, emotivna, hrabra i vrlo teška drama, koja se bavi temom o kojoj svakako trebamo pričati.Režija, fotografija i gluma, kao sastavni segmenti svakog filma, u ovom slučaju, svakako su za pohvalu.Pun emotivnih i teških scena, Niotkuda sadrži vrlo interesantan kraj, karakterističan za Akima, koji daje prostora za raspravu i koji se sigurno neće svideti svima.Na kraju, možemo reći da Akim i pored toga što je snimio nekoliko sjajnih filmova, ima inspiracije i dalje, da snimi film vredan pažnje.
Коментари
Постави коментар