Filmski magacin

 Na današnji dan, 2016. godine umro je Dragan Gaga Nikolić. Jedan od posljednih velikih glumaca iz bivše Jugoslavije, a koji je zapravo bio mnogo više od glumca. Bio je simbol nekadašnje Jugoslavije i  kosmopolitskog duha. Odigrao je veliki broj uloga  u kultnim filmovima i serijama. On i njegova supruga, Milena Dravić, bili su jedan od najpoznatijih glumačkih parova na ovim prostorima. Među kolegama je bio izrazito cijenjen i poštovan. Kažu, da u njegovom prisustvu, niko nikada nije platio račun u kafani i da je gotovo po pravilu to uvijek radio on. Takođe, Dragan Gaga Nikolić bio je simbol Beograda, onog starog, šarmantnog, kakav se danas samo nazire u tragovima. Bio je šmeker. Dragan Bjelogrlić, rekao je za Gagu da on nije bio ni najbolji ni najljepši glumac u Jugoslaviji, ali da su svi glumci htjeli da budu upravo Gaga Nikolić. Odlaskom Dragana Nikolića, čini se, kao da je počela jedna era odlaska velikih glumačkih imena iz Jugoslavije (Bata Zivojinović, Ljubiša Samardžić i mnogi d

 Poslije Zlatnih globusa i Oskara, Bafta nagrade su jedne od najznačajnijih i najiščekivanijih filmskih nagrada u sezoni. Na neki način, oni su jedna vrsta britanskih Oskara i imaju veliki značaj u svijetu filma. Danas su objavljene nominacije za ovu prestižnu nagradu. Najviše nominacija, njih sedam, osvojio je film "Nomadland" koji je, račanajući dosadašnje nagrade definitivno favorit i za Oskara. Veliki uspjeh, ostvario je i ovogodisnji kandidat Bosne i Hercegovine za nagradu Oskar "Quo, vadis, Aida?" rediteljke Jassmile Žbanić. Naime, film je n ominovan u kategoriji najboljeg reditelja i najboljeg stranog filma. S obzirom da se ne dešava često da filmovi sa ovih naših prostora dobijaju nominacije, ne samo Bafte, nego i nominacije ostalih velikih i priznatijih nagrada, treba reći da je ovo veliki uspjeh, ne samo za bosanskohercegovačku, nego i regionalnu kinematografiju. Ovim nominacijama, Jasmila Žbanić našla se u društvu velikih evropskih i svjetskih reditelja,

    Zanimljivosti o Apokalipsi danas Kao što određena dela klasične književnosti treba čitati  u određenom periodu života i sa odrenim predznanjem da bismo ih u potpunosti shvatili i istinski  uživali u njima, tako je i sa gledanjem pojedinih filmskih ostvarenja.Jedno od njih, definitivno je i Apokalipsa danas iz 1979.godine.Ovo delo Kopole gledao sam relativno mlad,u periodu kada se još nisam upoznao sa filmovima velikana kao što su Bergman, Kjubrik,Tarkovski, Felini...Pre nekoliko godina, sasvim slučajno, upratio sam uvodnu scenu ovog filma na nekom od kanala i ostao fasciniran.To je jedan od najboljih uvoda na filmu, a traje skoro pa osam minuta, pomislio sam tad i dobio želju da film pogledam opet.Tražeći ga po  netu, slučajno sam došao do takozvane Reduks, produžene verzije, koja traje nešto manje od tri i po sata i koja je izašla tek dvehiljadeprve godine.Nakon gledanja, bio sam pod jednim od najjačih utisaka koji je neki film ostavio na mene, a pogledao sam ih mnogo.

     Niotkuda-Osveta kao reakcija na sistem u kojem živimo Jedan je od najboljih i najpoznatijih nemačkih reditelja, turskog porekla.I pored toga što godinama živi i radi u Nemačkoj, i činjenice da su njegovi filmovi ili nominovani ili najčešće uđu u najjuži izbor za oskara u kategoriji najboljeg stranog filma kao kandidati Nemačke, za njega se može i mora reći da je isto tako, podjednako i turski reditelj.Zašto?Pa vrlo jednostovno, njegovi filmovi uglavnom se bave ili dotiču teme stanovnika Nemačke, turskog porekla, kao i mnogih drugih stvari(a vrlo često problema) vezanih za ovu populaciju.Bavljenje ovom tematikom,  jedan  je od zaštitnih znakova ovog velikog reditelja, koji ga je, ga između ostalog, negde i definisao kao umetnika. Kao vrlo mlad, u trideset i prvoj godini, osvaja Zlatnog medveda za dramu Glavom kroz zid, za koju se može reći da je i dalje jedan od najprovakativnijih, najboljih i najhrabrijih filmova, poslednjih godina, kada govorimo o evropskoj kinematografiji.

          Talas-Masa kao opijum za pojedince Postoje filmovi, koji bez obzira na reklamu, odnosno  nepostajanje iste,  budžet ili činjenicu iz koje zemlje dolaze, vremenom nađu put do publike.To su oni, obično nenametljivi filmovi, za koje se neretko kaže da su mali- veliki, i koji samo na osnovu svog kvaliteta, poruke koju nose ili originalnosti dođu do publike za koju su i pravljeni.Jedan od takvih jeste i nemački film Talas iz 2008.godine, rađen po  motivima istinitog događaja. Radnja Talasa smeštena je u jednu nemačku školu gde se sprovodi socijalni eksperiment , koji treba da pokaže da li je  u današnjoj Nemačkoj moguće uspostaviti autokratsko i totalitarno društvo.Profesor Venger, po opredeljenju anarhista, od svog razreda oformiće grupu i napraviti simulaciju društva totalitarnih karakteristika.Prvobitna zamisao bila je da  da on bude na čelu grupe, odnosno razreda  koji će funkcionisati po vrlo strogim principima totalitarne zajednice, u kojoj će vladati discipli

                                       Ljubav-Kada se život postavi na film On je sinonim za autorski film.Drame u kojima progovora o ne baš veselim temama, njegov su zaštitni znak.Jedan je od onih reditelja prepoznatljivog stila, koji pravi filmove ne baš prijatne za gledanje.Filmovi su to koji provociraju, uznemiraju i podstiču na razmišljanje.Njegovo ime je Mihael Haneke i  jedan je od retkih reditelja koji se može pohvaliti sa dve osvojene Zlatne Palme.Prvi put, ovu prestižnu nagradu osvaja dvehiljade i devete godine za film Bela traka.Samo tri godine nakon toga, Zlatnu palmu po drugi put osvaja za film Ljubav, jedan od najnagradjivanijih  filmova te godine. Veći deo radnje ovog filma odvija se u stanu, gde pratimo stari bračni par, Žorža i Anu, profesore muzike u penziji.Monotoniju njihovih života poremetiće bolest, odnosno činjenica da se Ani oduzela jedna strana tela.Podnosoći to stoički, kao da je u cvetu mladosti, Žorž će učiniti sve da joj olakša, pomogne i